ความสยองขวัญของ Chiropterans

ในตอนเย็นที่สงบและมีลมพัด ฉันกำลังเตรียมตัวเข้านอนโดยทำกิจวัตรประจำวันตามปกติ อาบน้ำอุ่น แปรงฟันด้วยน้ำเย็น ปิดประตูห้องนอน และปิดไฟในที่สุด แต่ทันทีที่ฉันปิดไฟในห้องนอน เสียงที่น่าขนลุกก็ดังขึ้นในหูของฉัน แสงเหนือฉันเริ่มสั่นไหวช้าๆ เสียงพายุฝนที่ตกหนักจากนอกหน้าต่างของฉัน อุณหภูมิในห้องของฉันเริ่มลดลง นั่นคือตอนที่ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างเล็กๆ กลางห้องนอนเล็กๆ ของฉัน… เด็กผู้หญิงน่ารักที่มีผมเปียยาวสีบลอนด์จ้องมาที่ฉันจากหน้าต่างบานใหญ่ในคฤหาสน์ร้างหลังใหญ่ร้างอันน่ากลัวฝั่งตรงข้ามถนนของฉัน มีข่าวลือว่าสถานที่นี้ถูกหลอกหลอน เต็มไปด้วยผีและวิญญาณที่ไม่รู้จัก ปัง!! เสียงฟ้าร้องที่บาดหูทำให้ฉันสะดุ้ง จากนั้น ฉันสังเกตเห็นว่าเด็กหญิงคนนั้นหายไป และเสียงฝนก็เช่นกัน แต่ทั้งห้องนอนของฉันเต็มไปด้วยความรู้สึกกลัว ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร ฉันเริ่มเดินไปรอบๆ ห้องอย่างควบคุมไม่ได้ หวังว่าฉันจะไปนอนและฝันถึงลูกกวาดแสนหวานแสนอร่อยและดอกกุหลาบหลากสีสันที่ผลิบาน
ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างเล็ก ๆ อีกครั้ง… ค้างคาว ฉันกรีดร้องสุดปอด หลังจากนั้นฉันก็แทบหายใจไม่ออก แล้วมันก็บินมาที่ห้องนอนของฉัน ค้างคาวหนึ่งตัวกลายเป็นสอง สองกลายเป็นสาม ทีละคน.
ครู่ต่อมา ฉันแทบจะไม่เห็นไฟบนเพดานเลยด้วยซ้ำ ฉันถูกห้อมล้อมด้วยปีกที่กระพือปีก เมื่อเห็นเขี้ยวนับพัน ดวงตาของพวกมันเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด ฉันได้ยินเสียงสูงจนน่ารำคาญ เหมือนกับเสียงเด็ก 5 ขวบจากข้างหลังฉัน “ฉันอยากรู้ว่ารู้สึกยังไงที่ได้เป็นเด็กสาววัยรุ่นธรรมดาๆ” ฉันรู้สึกทึ่ง ใครเป็นคนพูด? พวกเขาหมายถึงอะไร? พวกเขาอยู่ที่ไหน?
ฉันรู้สึกว่าทุกอย่างหายไป ฉันรู้สึกเหมือนขาดการติดต่อกับความเป็นจริง ทุกสิ่งที่ฉันกลัวหายไป “ตอนนี้คุณจะรู้ว่ารู้สึกอย่างไรที่ถูกเข้าใจผิด” ฉันได้ยินเสียงอันน่ากลัวพูดอีกครั้ง ฉันก็รีบกลับไปสู่ความเป็นจริงทันที แต่คราวนี้ ฉันรู้สึกแตกต่างออกไป ฉันพูดไม่ได้ ขยับไม่ได้ หายใจไม่ออก กะพริบตาไม่ได้ ฉันตัวเท่าค้างคาวตัวเล็กๆ จากนั้นฉันก็รู้ว่าเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เธอเป็นแวมไพร์ จับเด็ก ๆ และเปลี่ยนพวกเขาให้เป็นค้างคาวเพื่อปฏิบัติตามกฎของเธอ ตอนนี้ฉันเป็นหนึ่งในนั้น ไคโรปเทอราที่หนาวเหน็บ